الف ليلة وليلة 2010

الحلقة الاولى


بعد ان انتهى الملك شهريار من مجلسه واطمئن على امور البلاد ذهب الى جناحه الخاص ليرى لأول مره الأميرة شهرزاد
شهريار: أأنتى اذا شهر زاد؟؟

شهرزاد : ايوه انا بقى شهرزاد ايه مش عجباك

شهريار : يا ستى هو انا قولت حاجه ده انا بسأل بس

شهرزاد : اه اصلى افتكرت انك لما شوفتنى معجبتكش

شهريار : لا طبعا ده انتى تعجبى الباشا ياباشا ويصقف الملك شهريار بأيده ويقول نهارنا عنب ان شاء الله هعهعهعهع

شهرزاد : نعم نعم تقصد انى اخرى اعجب باشا؟ وانت ملك بقى يبقى مش عجباك

شهريار : يا ست انتى ما تتعدلى بقى ماكنتش ليله دى ده ايه النكد ده

شهرزاد: قصدك تقول انى نكديه؟

شهريار: تصدقى بالله شكلك كده ليلتك هتخلص دلوقتى – مسروووووووور- انت يا سياف

شهرزاد : سياف ايه بس دلوقتى اهدى بس يا مولاى وحد الله فى قلبك كده ده انا حتى لسه مش حكتلك الحكايه

وبعدين دلوقتى بقى فى سم فران وعجينه صراصير تتحط فى الاكل بدل السياف والدم والكلام الفاضى ده

شهريار : طب اتنيلى احكى الحدوته بقى عشان انا اتخنقت منك

شهرزاد : امرك يا مولاى بس مش تاكل لقمه الاول ده انا محضرالك عشوه انما ايه؟؟ هتاكل صوابعك وراها

شهريار : طيب كويس لحسن انا هموت من الجوع , عمللنا ايه بقى؟ واوعي تكوني عايزه تجربي فيا سم الفران

وعجينة الصراصير اللي بتتحط على الأكل دي


شهرزاد : عيب عليك يا مولاي دانا عملالك فضلة خيرك فتة بالخل والثوم ولحمة رأس وكوارع وممبار وحطالك عليهم مستنطق يجنن

شهريار: ممبار؟؟ ويطلع ايه الممبار ده يا شهرزاد؟؟ وايه الكوارع والمستنطق دى؟؟ دى اكلات من كذخستان؟؟

شهرزاد : لا يا مولاى الكوارع دى رجلان البقره او الجموسه والمستنطق اللى بيتحط مع الشحطب على الاكل كده يديله طعم والممبار بقى مصارين عجل زفره وبنحشيها

شهريار : الله يقرفك يا شيخه ده ايه القرف ده مش عاوز اطفح حاجه اتنيلى احكى على الله ميكونش حكويكى مقرفة زى اكلك

شهرزاد : ما تحسن ملافظك شويه يا مولاى لحسن وعهد الله ______ ولا بلاش احسن

شهريار : لا كملى كملى عشان اقطع رقبتك دلوقتى حالا

شهرزاد : ايه يختى الخنقة دى هو كل شويه تهديد – اصبر عليا يا انا يا انت ان ما وريتك –

شهريار : انتى بتبرطمى بتقولى ايه ؟؟

شهرزاد : بقولك امرك يا مولاى يا سيدى انت وتاج رأسى – كتك القرف – انا هحكيلك حكايه الشاطر حسن وست الحسن والجمال

شهريار : طيب يلا انجزى بقى

شهرزاد : بلغنى ايها الملك السعيد ذو الرأى الرشيد ان الشاطر حسن فى سنه 2009 حب ست الحسن والجمال
وفضل ماشى معاها 6 سنين لما رجليهم دابت من المشى على الكورنيش وفى يوم من ذات الايام
قرر الشاطر حسن انه يروح لوالدها البيت بعد الزن وكتر الكلام والبت مش عاتقاه كل شوية تقوله صلح غلطتك رغم انه حتى ممسكش ايدها بس اهو دي بنات اليومين دول عشان يتجوزوا لو قولتلها سلامو عليكوا تقولك عنوان بيتنا زي ماكان بس انتوا نسيتوا العنوان
فالشاطر حسن بقى حب يروح لباباها ويصارحه بكل ظروفه برغم انه متأكد انه هيرفضه عشان تبقى فرصه انه يقول بركه يا جامع ويبقى عمل اللي عليه قدام ست الحسن والجمال عشان يخلع منها

وفى اليوم الموعود ذهب الشاطر حسن الى منزل ست الحسن والجمال وجلس مع والدها االمصون وقعدوا فى الصالون


الوالد: شرفتنا يا ابنى, اهلا اهلا

الشاطر حسن : الشرف لينا, اهلا بيك يا عمى

الوالد : خير يا ابنى كنت عاوز تكلمنى فى ايه؟؟

الشاطر حسن : والله يا عمى انا جى اطلب ايد ست الحسن والجمال

الوالد : الشربات يا بنت

الشاطر حسن : شربات ايه ياعمي انتوا عندكوا فرح؟

الوالد : لا ده شرباتكوا انت وست الحسن ...انا موافق يا ابنى

الشاطر حسن : إيه؟ ها ؟ طيب بس بس أأأ بس يا عمى انا معنديش شغل لسه انا لسه مخلص جيش

الوالد : معلش يا بنى دور على شغل وانتم مخطوبين وربنا هيكرمكم ان شاء الله

الشاطر حسن : طيب يا عمى انا مش معايا فلوس لشبكه ولا مهر

الوالد : يا ابنى احنا بنشترى راجل هو حد لاقى جواز فى زمنا ده انا عاوز استر البنت

الشاطر حسن : يا عمى بس – انا ادبست ولا ايه – أأأ بس

الوالد: ولا بس ولا حاجه خلاص شوف هتجيب اهلك ونقرأ الفاتحه امتى؟

الشاطر حسن : هو ست الحسن والجمال طلعت عامله عمليات تجميل والا ايه يا عمي؟ اوعي من السليكون يا عمي

الوالد : لايابني عيب عليك احنا مش بتوع الحاجات دي دي بنتي جمالها طبيعي

الشاطر حسن : متراجع نفسك ياعمي انا اساسا عيل صايع وبتاع بنات

الوالد : بكره تتعدل وتعقل بعد الجواز يا ابني وكلنا كنا زيك قبل الجواز و ربنا هدانا

الشاطر حسن :ياعمي انا بشرب سجاير ومسرف جدا

الوالد : ده يبقى رزق بنتي انك هتهنيها ومتخليش نفسها في حاجه

الشاطر حسن: بس انا بخيل اوي يا عمي

الوالد : الحرص واجب برضه يابني واهو قرشين ينفعكوا للزمن

الشاطر حسن : أأأ والا بلاش يا عمي

الوالد : يبقى احسن يا ابني هسنستناكوا امتى بقى عشان تجيب اهلك؟؟

كوكو كوكو

وهنا ادركت شهرزاد الصباح وسكتت عن الكلام المباح